Παραθέτω ένα από τα ποιήματα του Κ.Βάρναλη.
Πιστεύω ότι στους καιρούς που ζούμε είναι πιο επίκαιρο από ποτέ


ΠΩΣ ΜΑΣ ΘΕΛΕΙ Η «ΑΛΗΘΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»


Να μην ακούω και να μη βλέπω να πατώ
Να μη νογάω και να ‘χω το στόμα βουλωτό.
Να μη με φαρμακών’ η μπόχα του καιρού μου.
Χωρίς αυτιά και μάτια, μύτη και μυαλό,
Μουγκός να πηαίνω, όποτε μου ‘ρθει, προς νερού μου,
Κι άμα τσινάει ο Γάδαρος να μη γελώ.
Και σα με καρυδώνουνε μουνούχο σκλάβο
Οι Αμερικάνοι, εγώ
να βλαστημάω το Σλάβο.


Σκλαβιά και προδοσία, φόνοι και μίση
στ’ αρματωλίκι εδώ του πολισμάνου,
και λευτεριά μονάχα στο γαμήσι
ειτε από κάτου θες είτε από πάνου.