Φευγιό

Ξυπνάς από έναν ύπνο'βαθύ και ταραγμένο.
1ο σημάδι. Πνιγμός

Νιώθεις να πνίγεσαι.
Από την καθημερινή αδιάκοπη κίνηση.
Ένα ασταμάτητο πήγαινε έλα χωρίς ρυθμό,μέτρο
Στο τίποτα...
2ο σημάδι.Φόβος

Για αυτά που καθημερινά βλέπεις γύρω σου.
Φόβος για το μέλλον που τόσο καλά σχεδιάζουν άλλοι'για να σε βγάλουν από τον κόπο.
Τον κόπο τησ Δημιουργίας.
3ο σημάδι.Απελπισία

Δεν αντέχεις άλλο τις ίδιες εικόνες
Τους ανεκπλήρωτους έρωτες
Τους από τα πρίν ξεπουλημένους αγώνες
Την ζωή του όχι αύριο.
Μια λέξη εδώ και τώρα στο μυαλό σου γυρνάει'Φυγή.
Να γλυτώσεις,να ξεφύγεις,να χαράξεις εσύ της ζωής σου τον δρόμο.
Μακρυά τους.



''Φύγε'',μου είπες,''μας την πέσανε''.
Αυτή τη φορά δεν θα φύγω,ρε πούστη μου
Θα μείνω ό,τι και να γίνει.
Αυτή είναι η ζωή μου,από που να φύγω;




(Οι τελευταίοι τέσσερις στίχοι είναι του Νίκου Παίζη από το υπέροχο βιβλίο του Η Γενιά της Ηπατίτιδας.)

Στην Ελλάδα του 2008

Το διαβάσαμε και αυτό
Ο Α. Βγενόπουλος της Marfin κατέθεσε μήνυση και αγωγή ζητώντας από αρχηγό κόμματος και συγκεκριμένα από τον Αλ . Τσίπρα 1 εκατ. ευρώ επειδή κατήγγειλε απάτη με τον ΟΤΕ εις βάρος των πολιτών.
Μέχρις στιγμής το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ κατά δικάζουν την κίνηση Βγενό σε αντίθεση με την κυβέρνηση που σφυρά ει κλέφτικα...

ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ

Τη στιγμή που η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, τη στιγμή που η αναλογία πράσινου για τους κατοίκους του Πειραιά είναι μόλις 1,5 τμ ανά κάτοικο, ενώ το όριο ασφαλείας είναι 5-8 τμ ανά κάτοικο, η δημοτική αρχή του δήμου Δραπετσώνας εθελοτυφλεί μπροστά στην κρισιμότητα της κατάστασης.

Η απάντησή της είναι η διοργάνωση ημερίδας με θέμα την “ανάπλαση” της Λιμενοβιομηχανικής ζώνης. Η συγκεκριμένη ημερίδα έχει σαν στόχο τη συσπείρωση των αναπλαστών, για να υπάρξει σύμπνοια μεταξύ τοπικών παραγόντων και κομμάτων. Ζητάνε την νομιμοποίηση για την “ανάπλαση” ώστε στο επόμενο δημοτικό συμβούλιο να αρχίσουν να δρομολογούν τα σχέδιά τους στην πράξη πια.

Σήμερα, 9 χρόνια μετά το κλείσιμο του εργοστασίου των λιπασμάτων και ενώ παραμένουν ζωντανές οι μνήμες των διαρροών θειικού οξέος και αμμωνίας, οι απανταχού αναπλαστές και διαχειριστές των ζωών μας, συνεχίζουν την τσιμεντοποίηση στο όνομα της “ανάπλασης” (εφοπλιστικό security city, ναυτιλιακά γραφεία, εμπορικά κέντρα, πολυτελείς μαρίνες ελλιμενισμού, κτλ).

Η τσιμεντοποίηση της περιοχής είναι προ των πυλών. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουμε και να διεκδικήσουμε αυτό που μας ανήκει.

Δε θα παζαρέψουμε την ποιότητα της ζωής μας για τα συμφέροντα των μεγαλοιδιοκτητών, των πολυεθνικών εταιρειών και τα μικροοφέλη των τοπικών παραγόντων.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

* Ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα – Η παραλία μας ανήκει.
* Ούτε μια σπιθαμή γης στο κεφάλαιο – Καμιά επιχειρηματική δραστηριότητα σε όλη την περιοχή της σχεδιαζόμενης ανάπλασης.
* Ενιαίο άλσος τώρα!


Σάββατο 12 Απρίλη 2008 Να είμαστε όλοι στην ημερίδα για να σταματήσουμε τα σχέδια της δημοτικής αρχής, του κράτους, του τραπεζικού και του πολυεθνικού κεφαλαίου.
Κυριακή 13 Απρίλη 2008 Πορεία προς τη θάλασσα στα Λιπάσματα. Συνάντηση στο Δημαρχείο στις 12:00

Πάνω στα ερείπια της βιομηχανίας θα χτίσουμε νέους χώρους ελευθερίας

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ
ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

30/3/2008
Πρωτοβουλία Αγώνα για Ενιαίο Άλσος
www.eniaioalsos.gr – email: eniaioalsos@gmail.comΑυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε
Τελευταία ανανέωση ( 06.04.08 )

Μια ιστορία κέρδους

Παραθέτω το κείμενο που εξέδωσε η πρωτοβουλία για την δημιουργία ενιαίου άλσους στην περιοχή των Λιπασμάτων Δραπετσώνας.



ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ, ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΙΑΙΟΥ ΑΛΣΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Στο έμπα του λιμανιού, μια ανάσα δρόμο από το κέντρο του Πειραιά, μισή ανάσα από τη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι, απλώνεται ένας χώρος όπου οι περισσότεροι τον βλέπετε όταν φεύγετε και όταν έρχεστε από τις διακοπές σας στα νησιά. Το πρώτο που αντικρίζετε είναι η τσιμινιέρα του εργοστασίου λιπασμάτων, απομεινάρι του «ένδοξου» βιομηχανικού παρελθόντος του Πειραιά. Ένα εργοστάσιο που επεκτεινόταν παράλληλα με την πόλη που μεγάλωνε. Εκτός από τα λιπάσματα παρήγαγε φυτοφάρμακα και γυαλί. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε κρυφές μετρήσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ τη δεκαετία του ’80, ευθυνόταν για το 80% των αερίων ρύπων του λεκανοπεδίου. Και μάλιστα, ειδικών ρύπων, όπως το φθόριο που ενοχοποιείται για τον καρκίνο των οστών. Δίπλα εκτείνονταν οι εγκαταστάσεις της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, με κάθετη παραγωγή τσιμέντου. Πιο κάτω το εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος της ΔΕΗ που χρησιμοποιούσε μαζούτ για τη λειτουργία του, ενώ λίγο πιο δίπλα από τα λιπάσματα, οι δεξαμενές καυσίμων και ορυκτελαίων της SHELL (τώρα της BP), το εργοστάσιο παραγωγής γύψου (γυψάδικο) και παραδίπλα τα «Ταμπάκικα», οι βρομερές βιοτεχνίες επεξεργασίας δερμάτων. Έτσι έκλεινε το τοπίο της βιομηχανικής ευδαιμονίας μεταπολεμικά, όπου η κόλαση του Δάντη ήταν μια νησίδα περιβαλλοντικής ισορροπίας μπροστά σε αυτό το σκηνικό. Όλες αυτές οι εγκαταστάσεις σε απόσταση 1 χλμ., σε ευθεία γραμμή, από το κέντρο του Πειραιά και βέβαια, μέσα στη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι (περιοχή Χαραυγής).
Πολλές εργατικές κινητοποιήσεις και απεργίες έγιναν κατά τη διάρκεια λειτουργίας του εργοστασίου. Το 1993 η ιδιοκτησία του εργοστασίου περιέρχεται ολοκληρωτικά στην Εθνική Τράπεζα αφήνοντας έξω και τους δυο δήμους. Το 1999 κλείνει οριστικά με την υπογραφή της Νομαρχίας Πειραιά και την υπόσχεση πως οι 400 περίπου τελευταίοι εργαζόμενοι θα προσληφθούν στα Ολυμπιακά έργα το 2004. Οι εργαζόμενοι βέβαια δεν έχουν δικαιωθεί ακόμα και αγωνίζονται μέχρι σήμερα.
Η Πρότυπος Κτηματική, θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας, και τώρα η Εθνική Ακινήτων που φέρεται ως νέος ιδιοκτήτης της έκτασης του πρώην εργοστασίου των λιπασμάτων, σε απόλυτη σύμπνοια με την κυβέρνηση και τους υπουργούς ΠΕΧΩΔΕ και Εμπορικής Ναυτιλίας και κάποια πολυεθνικά κεφάλαια (real estate development και ναυτιλιακά) τάζουν στους κατοίκους της Δραπετσώνας και της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, μια νέα εποχή ανάπτυξης, νέες θέσεις εργασίας και αναβάθμιση ολόκληρης της περιοχής μέσω της οικοπεδοποίησης και εμπορικής εκμετάλλευσης της περιοχής των Λιπασμάτων του πιο προνομιούχου οικοπέδου στο λεκανοπέδιο, όπως οι ίδιοι το χαρακτηρίζουν.
Παρόμοια με την πρόταση της Εθνικής Τράπεζας είναι και αυτή του δήμου Δραπετσώνας, που παρουσιάζεται να έχει – στο όνομα του ρεαλισμού – και την υποστήριξη της Παμπειραϊκής Επιτροπής. Η πρόταση του Δήμου Δραπετσώνας μπορεί να υπόσχεται το κτίσιμο σχετικά λιγότερων τετραγωνικών μέτρων, αλλά στην πραγματικότητα έρχεται και αυτή να οικοπεδοποιήσει την περιοχή, φτιάχνοντας μια νέα αποκομμένη πόλη υψηλών εισοδηματικών στρωμάτων με πολυτελείς κατοικίες (μεζονέτες), ξενοδοχεία πολλών αστέρων, μαρίνες ελλιμενισμού πολυτελών γιοτ, μεγάλο εμπορικό – ψυχαγωγικό κέντρο μαζί με αποκομμένα πάρκα, που σε καμιά περίπτωση δεν επαρκούν για να δημιουργηθεί ένας τέτοιος χώρος πρασίνου, που να μπορεί κάποιος να απομακρύνεται από το θόρυβο και της δραστηριότητες της πόλης.
Είναι προφανές πως με την πρόταση αυτή δημιουργείται μια πόλη μες στην πόλη. Γι’ αυτό εμείς λέμε:

Όχι στην οικοπεδοποίηση, καμιά επιχειρηματική αξιοποίηση στην περιοχή των Λιπασμάτων
Ναι, στην ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα. Χρήση της παραλιακής ζώνης από τους κατοίκους και όχι από τον ΟΛΠ.
Ενιαίο Άλσος, για καλύτερη ποιότητα ζωής των σημερινών κατοίκων της Δραπετσώνας και της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά.



Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΕΝΙΑΙΟ ΑΛΣΟΣ

Ο χώρος της ευρύτερης περιοχής των Λιπασμάτων πρέπει να απαλλοτριωθεί για λόγους δημοσίου συμφέροντος και κοινωνικού οφέλους. Γιατί εκτός από το ασήμαντο έως ανύπαρκτο ποσοστό πρασίνου που αναλογεί σε κάθε κάτοικο του Πειραιά (1,5 τ.μ. ανά κάτοικο, ενώ σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας το όριο ασφαλείας είναι 5-9 τ.μ. πράσινου ανά κάτοικο) και της παντελούς έλλειψης δημόσιων ελεύθερων χώρων, ο Πειραιάς, δέχεται επιπλέον ατμοσφαιρική και σωματιδιακή ρύπανση λόγω των πλοίων αλλά και των διερχομένων οχημάτων από και προς την νησιωτική χώρα.
Το όφελος από τη δημιουργία άλσους για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, είναι καίριο και επιτακτικό, ειδικά τώρα που η άνοδος της θερμοκρασίας από το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι αισθητή και δεν μπορεί να κρυφθεί από τους πολιτικούς και τους πάσης φύσεως αναπτυξιολόγους – αναπλαστές. Ειδικότερα σήμερα, μετά τον εμπρησμό και την καταστροφή του Δρυμού της Πάρνηθας, που αποτελούσε έναν από τους συμπαγείς πνεύμονες του λεκανοπεδίου, η ανάγκη για πράσινο στην πόλη, γίνεται ακόμη πιο επιτακτική.
Ενδεικτικά αναφέρουμε πως στα αστικά κέντρα οι χώροι πρασίνου λειτουργούν ως «αντιθερμική νησίδα» και συμβάλλουν τα μέγιστα στη διαμόρφωση συνθηκών περιβάλλοντος.
Τα στοιχεία του μικροκλίματος των αστικών κέντρων που επηρεάζονται ευνοϊκά από την ύπαρξη άλσους, είναι: α. Η ελάττωση της θερμοκρασίας το καλοκαίρι και η αύξησή της το χειμώνα. β. Η μείωση της σκόνης στην ατμόσφαιρα λόγω του φιλτραρίσματος του αέρα μέσα από τα δέντρα. γ. Η συγκράτηση της ηλιακής ακτινοβολίας κατά 87% το καλοκαίρι. δ. Ο ιονισμός του αέρα και ο καθαρισμός του από ρύπους και βακτήρια. ε. Η παραγωγή οξυγόνου. στ. Η μείωση της ηχορύπανσης. ζ. Η θετική επίδραση στη ψυχοσωματική υγεία, αφού το άλσος προσφέρεται για ξεκούραση, περίπατο και ηρεμία. η. Η συμβολή του στη δημιουργία κατάλληλου περιβάλλοντος για την κατοικία πουλιών και ζώων.
Η διαφορά του άλσους από το πάρκο βρίσκεται στο γεγονός ότι το άλσος είναι ένας ενιαίος και αυτόνομος φυσικός χώρος (δε χαρακτηρίζεται απλά ως χώρος πρασίνου). Φιλοξενεί ήπιες ανθρώπινες δραστηριότητες και παρεμβάσεις. Άλλωστε τέτοιες δραστηριότητες μπορούν να φιλοξενούνται στις παρυφές του άλσους και όχι στον πυρήνα του.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ

Την Πέμπτη 3/5/2007 μετά από πλατιά ενημέρωση σε όλον τον ευρύτερο Πειραιά για τη δημιουργία πρωτοβουλίας αγώνα για το Ενιαίο Άλσος, συγκροτήθηκε αυτή η πρωτοβουλία από κατοίκους του ευρύτερου Πειραιά και μέσα από την ιδρυτική της συνέλευση αποφασίστηκαν τα εξής:
α) Η Πρωτοβουλία συγκροτείται για να αναδείξει τη φτώχεια του ευρύτερου Πειραιά σε ελεύθερους δημόσιους χώρους και την παντελή έλλειψη πρασίνου.
β) Η Πρωτοβουλία απευθύνεται σε όλους τους κατοίκους του ευρύτερου Πειραιά (και όχι μόνο) ανεξάρτητα από κομματική ή ιδεολογική προέλευση.
γ) Η Πρωτοβουλία δεν κομματίζεται, δεν προωθεί τον παραγοντισμό και δεν έχει βλέψεις εκλογικισμού (δημοτικές ή βουλευτικές εκλογές).
δ) Στην Πρωτοβουλία τα άτομα που συμμετέχουν εκπροσωπούν τον εαυτό τους και μόνο και όχι το φορέα που τυχόν συμμετέχουν (εννοείται πως ο κάθε πολιτικός φορέας ξεχωριστά –αν θέλει να είναι κοινωνικά ωφέλιμος – έχει το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να αναδείξει το θέμα.
ε) Τα άτομα που συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία δεν εκπροσωπούν την Πρωτοβουλία προς τα έξω αλλά μόνο τον εαυτό τους. Όταν χρειάζεται εκπροσώπηση η Πρωτοβουλία, θα ορίζεται από τη συνέλευση για το χρονικό διάστημα που ορίζεται αυτή η εκπροσώπηση. Η εκπροσώπηση είναι ανακλητή και κυκλική (Όχι πάντα το ίδιο ή τα ίδια άτομα).
στ) Η συνέλευση της Πρωτοβουλίας είναι το όργανο που παίρνονται οι συλλογικές αποφάσεις μέσα από ισότιμες σχέσεις των συμμετεχόντων χωρίς ιεραρχίες και πάντα με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.
ζ) Βασική επιδίωξη της Πρωτοβουλίας είναι, εκτός από την ανάδειξη του ζητήματος, η δημιουργία επιτροπών κατοίκων στις γειτονιές του ευρύτερου Πειραιά για τους αγώνες που αφορούν την ποιότητα ζωής και ιδιαίτερα δε, της ανάπλασης των Λιπασμάτων.
η) Η Πρωτοβουλία θα συνάπτει και θα επιδιώκει συνεργασίες με συλλογικότητες και άτομα μόνο πάνω στην προοπτική δημιουργίας Ενιαίου Άλσους στον ευρύτερο χώρο των Λιπασμάτων, ο οποίος και θα αποδοθεί στο λαό του ευρύτερου Πειραιά (και όχι μόνο) προς χρήση και απόλαυση.

Πρωτοβουλία Αγώνα για Ενιαίο Άλσος eniaioalsos@gmail.comΑυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε www.eniaioalsos.gr
Τηλ. Επικοινωνίας: 6981571825

Παραθέτω ένα από τα ποιήματα του Κ.Βάρναλη.
Πιστεύω ότι στους καιρούς που ζούμε είναι πιο επίκαιρο από ποτέ


ΠΩΣ ΜΑΣ ΘΕΛΕΙ Η «ΑΛΗΘΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»


Να μην ακούω και να μη βλέπω να πατώ
Να μη νογάω και να ‘χω το στόμα βουλωτό.
Να μη με φαρμακών’ η μπόχα του καιρού μου.
Χωρίς αυτιά και μάτια, μύτη και μυαλό,
Μουγκός να πηαίνω, όποτε μου ‘ρθει, προς νερού μου,
Κι άμα τσινάει ο Γάδαρος να μη γελώ.
Και σα με καρυδώνουνε μουνούχο σκλάβο
Οι Αμερικάνοι, εγώ
να βλαστημάω το Σλάβο.


Σκλαβιά και προδοσία, φόνοι και μίση
στ’ αρματωλίκι εδώ του πολισμάνου,
και λευτεριά μονάχα στο γαμήσι
ειτε από κάτου θες είτε από πάνου.