Ελλάδα-χώρα να ζείς

Ξεφυλλίζοντας την σημερινή κυριακάτικη ελευθεροτυπία σταμάτησα σεένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Π. ΜΠ. αφορούσε τις πληγές της Ηλείας από τις περσινές καταστροφικές πυρκαγιές:


*Το σύνολο των καμένων εκτάσεων στην Ηλεία από τις πυρκαγιές ανέρχεται σε 1.000.000 στρέμματα.

*Το 1/3 ήταν καλλιέργειες (3 εκατ. ελαιόδεντρα, 10.000 στρέμ. αμπέλια, 200.000 οπωροφόρα).

*Πάνω από 20.000 ζώα αποτεφρώθηκαν.

*Καταστράφηκαν 2.900 αγροτικά μηχανήματα.

* Κάηκαν 800 κατοικίες και άλλες τόσες αποθήκες και σταβλικές εγκατάστασεις.

*Την περίοδο 1987-2007, οι καμένες εκτάσεις ανά έτος, παρουσίασαν έξαρση τα έτη 1989, 1998, 2000 και 2007, δηλαδή κυρίως έτη εκλογών.

*Το 52,5% των πυρκαγιών στο νομό ξεκίνησε από δάση, ενώ εκδηλώθηκε κυρίως τις μεσημεριανές ώρες με έξαρση από 14.30 μέχρι 15.30.

*Σχεδόν το 45% αντιμετωπίστηκε μέσα στο πρώτο δεκαπεντάλεπτο. Οι πυρκαγιές που έκαψαν τις μεγαλύτερες εκτάσεις ήταν εκείνες στις οποίες καθυστέρησε η επέμβαση (μεταξύ 30 λεπτών και μίας ώρας).

*Το 74% των πυρκαγιών στο νομό εκδηλώθηκαν σε υψόμετρο μέχρι 300 μέτρα. Ωστόσο, οι μεγαλύτερες καμένες εκτάσεις βρίσκονται σε μεγαλύτερο υψόμετρο, σε δάση όπου είναι δύσκολη η πρόσβαση για την Πυροσβεστική Υπηρεσία.

*Τα δάση που την πληρώνουν περισσότερο είναι αυτά με χαλέπιο πεύκη (44%) και ακολουθούν εκείνα με πλατύφυλλα δέντρα (34,5%).

Περιδιαβαίνοντας

Κάθε τόπος λένε είναι και μια ιστορία,εγώ θα προσθέσω ότι είναι και ένα συναίσθημα.
Περπατώντας έναν τόπο βιώνεις τα συναισθήματα που εκλύονται από τους δρόμους,τα σοκάκια,τα σπίτια και τις γειτονιές που περιδιαβαίνεις . Περπατάς και γίνεσαι μάρτυρας των ιστοριών,των κρυμμένων μυστικών του τόπου.Ώς ''ξένος'' ανεπηρέαστος αφουγκράζεσαι την ατμόσφαιρα που σε αγκαλιάζει. Αυτο που οι κάτοικοι πολλές φορές χάνουν από την καθημερινή επαφή.
Έτσι λοιπόν με το περπάτημα και μόνον με αυτό γνωρίζεις έναν τόπο.
Ανακαλύπτεις κρυμμένες Εδέμ, που η βιαστική βόλτα με το αυτοκίνητο ή το αυστηρό πρόγραμμα του ξεναγού σου απαγορεύουν την πρόσβαση. Μόνον έτσι μαθαίνεις για τον τόπο. Στον Δρόμο και όπου σε βγάλει.
Από τις γειτονιές,τα μαγαζιά,τα μπουρδέλα,τα πάρκα,και τις πλατείες,τα απαγορευμένα μπαρ,και τους λόφους,καθώς επίσης τα εγκαταλελειμμένα σπίτια,τις καταλήψεις
μέχρι τις εσχατιές.
Και πάντα με τα πόδια.
Ιχνηλατώντας τις φλέβες του τόπου.
Γεμίζοντας ενέργεια από τις αρτηρίες του.


Μύστης ο τόπος,και εγώ
μικρός περιπατητής.
Ρουφώ την κάθε σου ανάσα
και σε ερωτεύομαι...

Ακτιβιστές στη φυλακή

Αντιγράφω από την σημερινή Ελευθεροτυπία:

Θα παραμείνουν τελικά υπό κράτηση, όπως αποφάσισε το δικαστήριο Ααμόρι, οι δύο Ιάπωνες ακτιβιστές της Greenpeace, που ανακάλυψαν το λαθρεμπόριο που γίνεται με το κρέας της φάλαινας. Μέχρι στιγμής 190.000 άτομα έχουν υπογράψει ηλεκτρονικά την επιστολή διαμαρτυρίας με αίτημα την απελευθέρωση των Γιουνίτσι Σάτο και Τόρου Ζουζούκι. Η επιστολή βρίσκεται στο http://www.greenpeace.gr/ Οι δύο ακτιβιστές παρέδωσαν όλα τα αποδεικτικά στοιχεία στην εισαγγελία του Τόκιο για την παράνομη πώληση κρέατος φάλαινας, με την επικάλυψη της επιστημονικής έρευνας. Το αποτέλεσμα είναι να κρατούνται εδώ και 23 μέρες χωρίς να απαγγελθούν κατηγορίες. «Ακόμη χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας», λένε οι δύο ακτιβιστές, απευθυνόμενοι στον κόσμο, για να φτάσει και «στ' αυτιά» της Ιαπωνίας μία δυνατή φωνή που θα την υποχρεώσει να δει το σκάνδαλο λαθρεμπορίας στο οποίο ενέχονται ιαπωνικές εταιρείες.




(άρθρο του ΦΙΛΗ ΚΑΪΤΑΤΖΗ)

Που είναι η βενζίνη;

Και έλεγα ότι τα έχω δει όλα. Να λοιπόν που η ζωή με εκπλήσσει ολοένα.
Με την συνεχιζόμενη απεργία των ιδιοκτητών βυτιοφόρων και φορτηγών και ύστερα από την πολύ σωστή κίνηση τους να απαγορεύουν την έξοδο των οχημάτων από τα αμαξοστάσια στέρεψε η αγορά από βενζίνη.
Αμέσως οι συνήθεις τρομολάγνοι κ,κ δημοσιογράφοι επιδόθηκαν σε μία ''ενημέρωση'' του κοινού με εκφράσεις όπως ''παρέλυσε η χώρα'',''βενζίνη ούτε για δείγμα'',''τεράστιες ουρές αγανακτισμένων οδηγών''.
Φυσικό επακόλουθο ήταν στο άκουσμα τέτοιων ειδήσεων ο κόσμος ο οποίος έχει μάθει να ενημερώνεται από τα ΜΜΕ(εξ ημέρωσης)να κατακλείσει τα βενζινάδικα,να μπλοκάρει την κίνηση,να καταληφθεί από το σύνδρομο του ''γεμάτου ρεζερβουάρ'',όπου παρατηρήθηκαν εικόνες κόσμου που με ένα μπιτονάκι περιμένει υπομονετικά στην ουρά για μερικά γαλόνια.
Και έρχομαι ο αφελής να αναρωτηθώ 3 μέρες τώρα που είμαι χωρίς βενζίνη έπαθα τίποτα;
όχι. Μήπως άργησα στην δουλειά;σίγουρα όχι. Τότε;

Μετά από πολύ καιρό αντίκρισα σήμερα το πιο όμορφο θέαμα:Έναν Πειραιά άδειο από αυτοκίνητα,καθαρό,και ήσυχο
Ά και μην ξεχάσω για όσους ξέρουν Κερατσίνι-Πειραιάς 9 το πρωί σε 5 λεπτά. Κι όμως...


Πρός τί λοιπόν ο πανικός;

Όχι στην κατασκευή λιμανιού στο Σκαραμαγκά

Αντιγράφω απο το site της αθτοδιοίκησης(www.aftodioikisi.gr)


Συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της δημιουργίας λιμανιού στον Σκαραμαγκά και νέων μονάδων της ΔΕΗ στη Χαλυβουργική, διοργανώνουν στις 14 Μαΐου στο Σκαραμαγκά, ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμός Δυτικής Αθήνας (ΑΣΔΑ) και οι Δήμοι Χαϊδαρίου, Πετρούπολης, Αιγάλεω, Περιστερίου, Αγίας Βαρβάρας, Κορυδαλλού, Ιλίου, Αγίων Αναργύρων, Καματερού και Ζεφυρίου.
«Με Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις ιδρύεται εμπορικό λιμάνι στο Σκαραμαγκά ενώ εγκρίθηκε από το Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για την κατασκευή νέας Μονάδας παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στις εγκαταστάσεις της «ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ», στην Ελευσίνα», τονίζεται σε σχετική ανακοίνωση.
«Με την εφαρμογή αυτών των αποφάσεων συντελείται στην ουσία ένα τεράστιο ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ που οδηγεί αναπόφευκτα στη δραστική αύξηση της ρύπανσης και στην υποβάθμιση, όχι μόνο της ήδη επιβαρημένης περιοχής του Θριάσιου πεδίου και της Δυτικής Αττικής αλλά και ολόκληρου του λεκανοπεδίου, μιας και η ΡΥΠΑΝΣΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΝΟΡΑ!»


Θα είμαστε όλοι εκεί,(άραγε τί περιμένει ο δήμος Κερατσινίου και ο κ,κ Μελάς;)

Φευγιό

Ξυπνάς από έναν ύπνο'βαθύ και ταραγμένο.
1ο σημάδι. Πνιγμός

Νιώθεις να πνίγεσαι.
Από την καθημερινή αδιάκοπη κίνηση.
Ένα ασταμάτητο πήγαινε έλα χωρίς ρυθμό,μέτρο
Στο τίποτα...
2ο σημάδι.Φόβος

Για αυτά που καθημερινά βλέπεις γύρω σου.
Φόβος για το μέλλον που τόσο καλά σχεδιάζουν άλλοι'για να σε βγάλουν από τον κόπο.
Τον κόπο τησ Δημιουργίας.
3ο σημάδι.Απελπισία

Δεν αντέχεις άλλο τις ίδιες εικόνες
Τους ανεκπλήρωτους έρωτες
Τους από τα πρίν ξεπουλημένους αγώνες
Την ζωή του όχι αύριο.
Μια λέξη εδώ και τώρα στο μυαλό σου γυρνάει'Φυγή.
Να γλυτώσεις,να ξεφύγεις,να χαράξεις εσύ της ζωής σου τον δρόμο.
Μακρυά τους.



''Φύγε'',μου είπες,''μας την πέσανε''.
Αυτή τη φορά δεν θα φύγω,ρε πούστη μου
Θα μείνω ό,τι και να γίνει.
Αυτή είναι η ζωή μου,από που να φύγω;




(Οι τελευταίοι τέσσερις στίχοι είναι του Νίκου Παίζη από το υπέροχο βιβλίο του Η Γενιά της Ηπατίτιδας.)

Στην Ελλάδα του 2008

Το διαβάσαμε και αυτό
Ο Α. Βγενόπουλος της Marfin κατέθεσε μήνυση και αγωγή ζητώντας από αρχηγό κόμματος και συγκεκριμένα από τον Αλ . Τσίπρα 1 εκατ. ευρώ επειδή κατήγγειλε απάτη με τον ΟΤΕ εις βάρος των πολιτών.
Μέχρις στιγμής το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ κατά δικάζουν την κίνηση Βγενό σε αντίθεση με την κυβέρνηση που σφυρά ει κλέφτικα...

ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ

Τη στιγμή που η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, τη στιγμή που η αναλογία πράσινου για τους κατοίκους του Πειραιά είναι μόλις 1,5 τμ ανά κάτοικο, ενώ το όριο ασφαλείας είναι 5-8 τμ ανά κάτοικο, η δημοτική αρχή του δήμου Δραπετσώνας εθελοτυφλεί μπροστά στην κρισιμότητα της κατάστασης.

Η απάντησή της είναι η διοργάνωση ημερίδας με θέμα την “ανάπλαση” της Λιμενοβιομηχανικής ζώνης. Η συγκεκριμένη ημερίδα έχει σαν στόχο τη συσπείρωση των αναπλαστών, για να υπάρξει σύμπνοια μεταξύ τοπικών παραγόντων και κομμάτων. Ζητάνε την νομιμοποίηση για την “ανάπλαση” ώστε στο επόμενο δημοτικό συμβούλιο να αρχίσουν να δρομολογούν τα σχέδιά τους στην πράξη πια.

Σήμερα, 9 χρόνια μετά το κλείσιμο του εργοστασίου των λιπασμάτων και ενώ παραμένουν ζωντανές οι μνήμες των διαρροών θειικού οξέος και αμμωνίας, οι απανταχού αναπλαστές και διαχειριστές των ζωών μας, συνεχίζουν την τσιμεντοποίηση στο όνομα της “ανάπλασης” (εφοπλιστικό security city, ναυτιλιακά γραφεία, εμπορικά κέντρα, πολυτελείς μαρίνες ελλιμενισμού, κτλ).

Η τσιμεντοποίηση της περιοχής είναι προ των πυλών. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουμε και να διεκδικήσουμε αυτό που μας ανήκει.

Δε θα παζαρέψουμε την ποιότητα της ζωής μας για τα συμφέροντα των μεγαλοιδιοκτητών, των πολυεθνικών εταιρειών και τα μικροοφέλη των τοπικών παραγόντων.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

* Ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα – Η παραλία μας ανήκει.
* Ούτε μια σπιθαμή γης στο κεφάλαιο – Καμιά επιχειρηματική δραστηριότητα σε όλη την περιοχή της σχεδιαζόμενης ανάπλασης.
* Ενιαίο άλσος τώρα!


Σάββατο 12 Απρίλη 2008 Να είμαστε όλοι στην ημερίδα για να σταματήσουμε τα σχέδια της δημοτικής αρχής, του κράτους, του τραπεζικού και του πολυεθνικού κεφαλαίου.
Κυριακή 13 Απρίλη 2008 Πορεία προς τη θάλασσα στα Λιπάσματα. Συνάντηση στο Δημαρχείο στις 12:00

Πάνω στα ερείπια της βιομηχανίας θα χτίσουμε νέους χώρους ελευθερίας

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ
ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

30/3/2008
Πρωτοβουλία Αγώνα για Ενιαίο Άλσος
www.eniaioalsos.gr – email: eniaioalsos@gmail.comΑυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε
Τελευταία ανανέωση ( 06.04.08 )

Μια ιστορία κέρδους

Παραθέτω το κείμενο που εξέδωσε η πρωτοβουλία για την δημιουργία ενιαίου άλσους στην περιοχή των Λιπασμάτων Δραπετσώνας.



ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ, ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΙΑΙΟΥ ΑΛΣΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Στο έμπα του λιμανιού, μια ανάσα δρόμο από το κέντρο του Πειραιά, μισή ανάσα από τη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι, απλώνεται ένας χώρος όπου οι περισσότεροι τον βλέπετε όταν φεύγετε και όταν έρχεστε από τις διακοπές σας στα νησιά. Το πρώτο που αντικρίζετε είναι η τσιμινιέρα του εργοστασίου λιπασμάτων, απομεινάρι του «ένδοξου» βιομηχανικού παρελθόντος του Πειραιά. Ένα εργοστάσιο που επεκτεινόταν παράλληλα με την πόλη που μεγάλωνε. Εκτός από τα λιπάσματα παρήγαγε φυτοφάρμακα και γυαλί. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε κρυφές μετρήσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ τη δεκαετία του ’80, ευθυνόταν για το 80% των αερίων ρύπων του λεκανοπεδίου. Και μάλιστα, ειδικών ρύπων, όπως το φθόριο που ενοχοποιείται για τον καρκίνο των οστών. Δίπλα εκτείνονταν οι εγκαταστάσεις της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, με κάθετη παραγωγή τσιμέντου. Πιο κάτω το εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος της ΔΕΗ που χρησιμοποιούσε μαζούτ για τη λειτουργία του, ενώ λίγο πιο δίπλα από τα λιπάσματα, οι δεξαμενές καυσίμων και ορυκτελαίων της SHELL (τώρα της BP), το εργοστάσιο παραγωγής γύψου (γυψάδικο) και παραδίπλα τα «Ταμπάκικα», οι βρομερές βιοτεχνίες επεξεργασίας δερμάτων. Έτσι έκλεινε το τοπίο της βιομηχανικής ευδαιμονίας μεταπολεμικά, όπου η κόλαση του Δάντη ήταν μια νησίδα περιβαλλοντικής ισορροπίας μπροστά σε αυτό το σκηνικό. Όλες αυτές οι εγκαταστάσεις σε απόσταση 1 χλμ., σε ευθεία γραμμή, από το κέντρο του Πειραιά και βέβαια, μέσα στη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι (περιοχή Χαραυγής).
Πολλές εργατικές κινητοποιήσεις και απεργίες έγιναν κατά τη διάρκεια λειτουργίας του εργοστασίου. Το 1993 η ιδιοκτησία του εργοστασίου περιέρχεται ολοκληρωτικά στην Εθνική Τράπεζα αφήνοντας έξω και τους δυο δήμους. Το 1999 κλείνει οριστικά με την υπογραφή της Νομαρχίας Πειραιά και την υπόσχεση πως οι 400 περίπου τελευταίοι εργαζόμενοι θα προσληφθούν στα Ολυμπιακά έργα το 2004. Οι εργαζόμενοι βέβαια δεν έχουν δικαιωθεί ακόμα και αγωνίζονται μέχρι σήμερα.
Η Πρότυπος Κτηματική, θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας, και τώρα η Εθνική Ακινήτων που φέρεται ως νέος ιδιοκτήτης της έκτασης του πρώην εργοστασίου των λιπασμάτων, σε απόλυτη σύμπνοια με την κυβέρνηση και τους υπουργούς ΠΕΧΩΔΕ και Εμπορικής Ναυτιλίας και κάποια πολυεθνικά κεφάλαια (real estate development και ναυτιλιακά) τάζουν στους κατοίκους της Δραπετσώνας και της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, μια νέα εποχή ανάπτυξης, νέες θέσεις εργασίας και αναβάθμιση ολόκληρης της περιοχής μέσω της οικοπεδοποίησης και εμπορικής εκμετάλλευσης της περιοχής των Λιπασμάτων του πιο προνομιούχου οικοπέδου στο λεκανοπέδιο, όπως οι ίδιοι το χαρακτηρίζουν.
Παρόμοια με την πρόταση της Εθνικής Τράπεζας είναι και αυτή του δήμου Δραπετσώνας, που παρουσιάζεται να έχει – στο όνομα του ρεαλισμού – και την υποστήριξη της Παμπειραϊκής Επιτροπής. Η πρόταση του Δήμου Δραπετσώνας μπορεί να υπόσχεται το κτίσιμο σχετικά λιγότερων τετραγωνικών μέτρων, αλλά στην πραγματικότητα έρχεται και αυτή να οικοπεδοποιήσει την περιοχή, φτιάχνοντας μια νέα αποκομμένη πόλη υψηλών εισοδηματικών στρωμάτων με πολυτελείς κατοικίες (μεζονέτες), ξενοδοχεία πολλών αστέρων, μαρίνες ελλιμενισμού πολυτελών γιοτ, μεγάλο εμπορικό – ψυχαγωγικό κέντρο μαζί με αποκομμένα πάρκα, που σε καμιά περίπτωση δεν επαρκούν για να δημιουργηθεί ένας τέτοιος χώρος πρασίνου, που να μπορεί κάποιος να απομακρύνεται από το θόρυβο και της δραστηριότητες της πόλης.
Είναι προφανές πως με την πρόταση αυτή δημιουργείται μια πόλη μες στην πόλη. Γι’ αυτό εμείς λέμε:

Όχι στην οικοπεδοποίηση, καμιά επιχειρηματική αξιοποίηση στην περιοχή των Λιπασμάτων
Ναι, στην ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα. Χρήση της παραλιακής ζώνης από τους κατοίκους και όχι από τον ΟΛΠ.
Ενιαίο Άλσος, για καλύτερη ποιότητα ζωής των σημερινών κατοίκων της Δραπετσώνας και της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά.



Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΕΝΙΑΙΟ ΑΛΣΟΣ

Ο χώρος της ευρύτερης περιοχής των Λιπασμάτων πρέπει να απαλλοτριωθεί για λόγους δημοσίου συμφέροντος και κοινωνικού οφέλους. Γιατί εκτός από το ασήμαντο έως ανύπαρκτο ποσοστό πρασίνου που αναλογεί σε κάθε κάτοικο του Πειραιά (1,5 τ.μ. ανά κάτοικο, ενώ σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας το όριο ασφαλείας είναι 5-9 τ.μ. πράσινου ανά κάτοικο) και της παντελούς έλλειψης δημόσιων ελεύθερων χώρων, ο Πειραιάς, δέχεται επιπλέον ατμοσφαιρική και σωματιδιακή ρύπανση λόγω των πλοίων αλλά και των διερχομένων οχημάτων από και προς την νησιωτική χώρα.
Το όφελος από τη δημιουργία άλσους για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, είναι καίριο και επιτακτικό, ειδικά τώρα που η άνοδος της θερμοκρασίας από το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι αισθητή και δεν μπορεί να κρυφθεί από τους πολιτικούς και τους πάσης φύσεως αναπτυξιολόγους – αναπλαστές. Ειδικότερα σήμερα, μετά τον εμπρησμό και την καταστροφή του Δρυμού της Πάρνηθας, που αποτελούσε έναν από τους συμπαγείς πνεύμονες του λεκανοπεδίου, η ανάγκη για πράσινο στην πόλη, γίνεται ακόμη πιο επιτακτική.
Ενδεικτικά αναφέρουμε πως στα αστικά κέντρα οι χώροι πρασίνου λειτουργούν ως «αντιθερμική νησίδα» και συμβάλλουν τα μέγιστα στη διαμόρφωση συνθηκών περιβάλλοντος.
Τα στοιχεία του μικροκλίματος των αστικών κέντρων που επηρεάζονται ευνοϊκά από την ύπαρξη άλσους, είναι: α. Η ελάττωση της θερμοκρασίας το καλοκαίρι και η αύξησή της το χειμώνα. β. Η μείωση της σκόνης στην ατμόσφαιρα λόγω του φιλτραρίσματος του αέρα μέσα από τα δέντρα. γ. Η συγκράτηση της ηλιακής ακτινοβολίας κατά 87% το καλοκαίρι. δ. Ο ιονισμός του αέρα και ο καθαρισμός του από ρύπους και βακτήρια. ε. Η παραγωγή οξυγόνου. στ. Η μείωση της ηχορύπανσης. ζ. Η θετική επίδραση στη ψυχοσωματική υγεία, αφού το άλσος προσφέρεται για ξεκούραση, περίπατο και ηρεμία. η. Η συμβολή του στη δημιουργία κατάλληλου περιβάλλοντος για την κατοικία πουλιών και ζώων.
Η διαφορά του άλσους από το πάρκο βρίσκεται στο γεγονός ότι το άλσος είναι ένας ενιαίος και αυτόνομος φυσικός χώρος (δε χαρακτηρίζεται απλά ως χώρος πρασίνου). Φιλοξενεί ήπιες ανθρώπινες δραστηριότητες και παρεμβάσεις. Άλλωστε τέτοιες δραστηριότητες μπορούν να φιλοξενούνται στις παρυφές του άλσους και όχι στον πυρήνα του.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ

Την Πέμπτη 3/5/2007 μετά από πλατιά ενημέρωση σε όλον τον ευρύτερο Πειραιά για τη δημιουργία πρωτοβουλίας αγώνα για το Ενιαίο Άλσος, συγκροτήθηκε αυτή η πρωτοβουλία από κατοίκους του ευρύτερου Πειραιά και μέσα από την ιδρυτική της συνέλευση αποφασίστηκαν τα εξής:
α) Η Πρωτοβουλία συγκροτείται για να αναδείξει τη φτώχεια του ευρύτερου Πειραιά σε ελεύθερους δημόσιους χώρους και την παντελή έλλειψη πρασίνου.
β) Η Πρωτοβουλία απευθύνεται σε όλους τους κατοίκους του ευρύτερου Πειραιά (και όχι μόνο) ανεξάρτητα από κομματική ή ιδεολογική προέλευση.
γ) Η Πρωτοβουλία δεν κομματίζεται, δεν προωθεί τον παραγοντισμό και δεν έχει βλέψεις εκλογικισμού (δημοτικές ή βουλευτικές εκλογές).
δ) Στην Πρωτοβουλία τα άτομα που συμμετέχουν εκπροσωπούν τον εαυτό τους και μόνο και όχι το φορέα που τυχόν συμμετέχουν (εννοείται πως ο κάθε πολιτικός φορέας ξεχωριστά –αν θέλει να είναι κοινωνικά ωφέλιμος – έχει το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να αναδείξει το θέμα.
ε) Τα άτομα που συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία δεν εκπροσωπούν την Πρωτοβουλία προς τα έξω αλλά μόνο τον εαυτό τους. Όταν χρειάζεται εκπροσώπηση η Πρωτοβουλία, θα ορίζεται από τη συνέλευση για το χρονικό διάστημα που ορίζεται αυτή η εκπροσώπηση. Η εκπροσώπηση είναι ανακλητή και κυκλική (Όχι πάντα το ίδιο ή τα ίδια άτομα).
στ) Η συνέλευση της Πρωτοβουλίας είναι το όργανο που παίρνονται οι συλλογικές αποφάσεις μέσα από ισότιμες σχέσεις των συμμετεχόντων χωρίς ιεραρχίες και πάντα με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.
ζ) Βασική επιδίωξη της Πρωτοβουλίας είναι, εκτός από την ανάδειξη του ζητήματος, η δημιουργία επιτροπών κατοίκων στις γειτονιές του ευρύτερου Πειραιά για τους αγώνες που αφορούν την ποιότητα ζωής και ιδιαίτερα δε, της ανάπλασης των Λιπασμάτων.
η) Η Πρωτοβουλία θα συνάπτει και θα επιδιώκει συνεργασίες με συλλογικότητες και άτομα μόνο πάνω στην προοπτική δημιουργίας Ενιαίου Άλσους στον ευρύτερο χώρο των Λιπασμάτων, ο οποίος και θα αποδοθεί στο λαό του ευρύτερου Πειραιά (και όχι μόνο) προς χρήση και απόλαυση.

Πρωτοβουλία Αγώνα για Ενιαίο Άλσος eniaioalsos@gmail.comΑυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε www.eniaioalsos.gr
Τηλ. Επικοινωνίας: 6981571825

Παραθέτω ένα από τα ποιήματα του Κ.Βάρναλη.
Πιστεύω ότι στους καιρούς που ζούμε είναι πιο επίκαιρο από ποτέ


ΠΩΣ ΜΑΣ ΘΕΛΕΙ Η «ΑΛΗΘΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»


Να μην ακούω και να μη βλέπω να πατώ
Να μη νογάω και να ‘χω το στόμα βουλωτό.
Να μη με φαρμακών’ η μπόχα του καιρού μου.
Χωρίς αυτιά και μάτια, μύτη και μυαλό,
Μουγκός να πηαίνω, όποτε μου ‘ρθει, προς νερού μου,
Κι άμα τσινάει ο Γάδαρος να μη γελώ.
Και σα με καρυδώνουνε μουνούχο σκλάβο
Οι Αμερικάνοι, εγώ
να βλαστημάω το Σλάβο.


Σκλαβιά και προδοσία, φόνοι και μίση
στ’ αρματωλίκι εδώ του πολισμάνου,
και λευτεριά μονάχα στο γαμήσι
ειτε από κάτου θες είτε από πάνου.

Δρόμος

Και γεμίσανε οι δρόμοι,πλημμύρισαν τα πεζοδρόμια ' πολύχρωμο πλήθος,νεανικές φωνές..Αντίστασης.
Αισιοδοξία,πάθος,πίστη.
Και ο δρόμος ήταν εκεί να τους υποδεχτεί.
Χρόνια τώρα γνώριμο το μέρος συνάντησης,το ραντεβού γνωστό' χιλιάδες φορές και πόσες ακόμα...
Και τον διασχίσαμε,όλοι γνωστοί και άγνωστοι μεταξύ μας,συνοδοιπόροι στο μακρύ ταξίδι του αγώνα.
Κι ύστερα:
Μην ανησυχείς αγνέ φίλε ο Δρόμος θα είναι εκεί και θα μας περιμένει...

Αναχώρηση

Στο Δρόμο λοιπόν για ένα ακόμα ταξίδι. Για ένα ταξίδι στην ανακάλυψη καινούριων συναισθημάτων,ιδεών,μουσικών και εικόνων.
Ένιωθα την ανάγκη από καιρό να ξεκινήσω'κάτι με τράβαγε όμως πίσω και καθυστερούσα,τώρα πιά αισθάνομαι σίγουρος ότι και τίποτα να βρώ όταν τελειώσει ο προορισμός θα έχω κατακτήσει την εμπειρία της πορείας,θα έχω γευτεί την άγρια ηδονή της προσμονής στο καινούριο,στο άγνωστο

Στο δρόμο λοιπόν και όπου με βγάλει...